خودت باش رفیق!

  بیماری داشتم که از درد مبهمی در فک پایینش شکایت داشت، همکاران تمام دندون هایی که می تونست عامل این درد باشه رو درمان کردن ولی باز هم دردش آروم نمی شد، درمان رو رها کرد... چند ماه بعد در ناحیه انتهای فکش برآمدگی احساس کرد، بیوپسی اینسیژنال کردم و نمونه رو فرستادم پاتولوژی... جواب آدنوئید سیستیک کارسینوما بود... یه بدخیمی بی رحم! که خیلی مایله به دست اندازی به بافت های دیگه و متاستاز... چند روز پیش، بیوپسی اکسیژنالش کردم... برای بررسی دوباره فرستادم پاتولوژی... بیمار از رشته های پیراپزشکیه... بیچاره هنوز امید داره که بدخیمی نباشه... چند روز دیگه نوبت جراحی برای برداشت بقیه بافت سرطانی داره ولی هنوز امیدوارانه خیره میشه به دهانم که کوچکترین کلمه ای از بی خطر بودن بیماریش بگم...

خلاصه کنم، میخوام بگم که زندگی همینه، همین الانی که شما اینجا نشستین کلی ویروس توی اعصابتون دارن تلاش میکنن برسن به گانگلیون ها و سیستم اعصاب مرکزیتون... ویروس هایی که میتونن جهش های سرطان زا ایجاد کنن یا برعکس قوی تر بکنن شما رو... از فردای خودتون که خبر ندارین! دارین؟

پس بیخودی استرس نکشین، اگه غم و ناراحتی اومد سراغتون به خودتون یادآوری کنین که فقط یک بار زندگی میکنین و سعی کنین به بهترین و مفیدترین نحو ممکن، زندگی کنین! غم و ناراحتی و استرس سمه برای بدن... قوی باشین...

+ بخش هایی از زیارت امین الله که خیلی دوستشون دارم (معنیش واضحه پس نمی نویسم!)

اللهم فاجعل نفسی مطمئنته بقدرک ، راضیه بقضائک ... 

محبوبه فی ارضک و سمائک ، صابره علی نزول بلائک...