خودت باش رفیق!

هووووم من جزو اونایی هستم که خیلی دیر بلاگر شدم، از سال 92

با پیشنهاد یه دوست که می‌گفت معرفی کتاب هایی که می‌نویسی رو بذار تو وبلاگت.

وسوسه شدم راجع بهش بنویسم.

پست دلچسبی بود.

بلاگر شدن من از دوران کنکورم شروع میشه...

اوایل میومدم و تو گوگل سرچ میکردم که خاطرات دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی و پرستاری....وبلاگ یکی از دانشجویان پزشکی رو میخوندم که بعد یه مدت به خاطر حذف کردم پست ها از طرف بلاگفا مهاجرت کرده بودن بیان و بعد من هم اولین وبلاگم رو افتتاح کردم که 4 سال گذشته از اون روز ولی هر وقت دلم.میگیره میام بیان و شروع میکنم به نوشتن و خوندن وبلاگ 

من 15 سالم بود . وبلاگ دست نوشته های یک پسر و بعدش هم شد روزگارم پس از نوجوانی .

با یه شوقی مینوشتم .. خیلی هم وبلاگم تو روزگار رونق وبلاگها پرطرفدار بود . بعد از 7 سال پاکش کردم ولی هنوز از آرشیو دات او ار جی میشه خوندش.

من هنوزم هیچ شبکه اجماعی تهوع آور دیگه ای عضو نیستم و اگه قرار باشه چیزی بنویسم فقط وبلاگ.

ولی مثل قدیم نوشتنم نمیاد ...

تنها چیزی که تو فضای مجازی هنوز منو نگه داشته بورس و وبلاگمه .

سلام خانوم دکتر،وقتتون بخیر

من دو روز پیش عصب کشی انجام دادم،ولی هنوز دندونم درد میکنه

میخواستم بدونم مگه این دندون ریشه و ایناش در نمیاد وقتی عصبشو میکشن؟پس چرا باید درد بگیره😑کنکوریم اصلا نمیتونم درس بخونم حتی

میدونم سوالم بچگونه ست

ولی نمیدونستم باید از کی بپرسم:(

اهان مرسی :)))

اون ریشه رو ندید بگیرید 🙊😅

یه سوال دیگه،من میخواستم ارتودنسی انجام بدم،حالا نمیدونم الان برم یا بعد کنکور

به نظرتون طوری هست که خیلی درد داشته باشه و به درس خوندن لطمه بزنه؟

چون حدودا یه دوسالی باید باشه،ادم میخنده تو ذوق میزنه زیاد :/

سلااام

 بعد  چند بار روشن شدن و  کامنت  گذاشتن

 در لاک  خاموشی  فرو رفته و خاموش  می خوندمت  هوپ جان.   اکنون  روشن شدم.

من  با وبلاگ  زمانی آشنا  شدم که می خواستم   کنکور بدم  دنبال  عکس  بچه ها پزشکی  بودم  سرچ کردم  یک دانشجو ی  پزشکی (مهربان) که  یه سایت  با این  اسم  اومد  بالا

 هنوز  تا اون  لحظه  من  نمی دونستم  این  وبلا گه:))  بازش کردم دیدیم  پست های  مختلفه  اطرافش مطالبی  نوشته  اسم وبلاگ ها ی  دیگه  رو  لینک  کرد   خوشم اومد  از رنگ  وبلاگش  بعد  رفتم  سراغ  لینک  ها  وبلاگ های  مختلف  رو باز  کردم  بعضی هاشون  خیلی وقت  بود  رفته بود ن  و از تو همه ی  اونا ی  قوی باش  رفیق هوپ  و معلوم الحال  و دکتر ربولی  و خاکستری رو دنبال می کردم  به جز دکتر  خاکستری که رفت از ۹۶ تا الان که ۹۸ باشه  شما رو  با چنتا وبلاگ دیگه  که از طریق  قوی باش  رفیق دنبال می کنم ولی شما های اول  ویژه هستید اولین ها برا م  همیشه مهم هستن. 

 ان شا ء الله  تصمیم  دارم  در آینده  نه چندان دور یه وبلاگ  بزنم . که چطور یک دانشجوی  پزشکی  شدم نه به این مضمون ولی خواهم  نوشت.

من واسه رو کم کنی بلاگر شدم!!! پسر داییم وبلاگ داشت، هیچی هم توش نمینوشتا، ولی پز میداد! میهن‌بلاگ بود فک کنم.میگفت حتما باید برات دعوتنامه بفرستن تا بتونی وبلاگ داشته باشی و اینا!!!! :/ بعد یه روز تو مدرسه یکی از دوستام گفت من وبلاگ دارم. سوم دبیرستان بودیم فک کنم. منم زود گفتم چجوری؟؟ به منم دعوتنامه بده!!! که گفت دعوتنامه نمیخواد که! و منو با بلاگفا آشنا کرد :)

منم چرت و پرت مینوشتم تا اینکه رفتم سر کار و خاطرات کارمو مینوشتم و بعدم که انفجار بلاگفا و مهاجرت به بیان :)

ن من  همیشه  به این  اسم هستم  حتی تو وبلاگ های  دیگه به جز یکی

تازه این اسم از تو وبلاگ  تو به ذهنم رسید که دوتا اسم  خودم رو ترکیب کنم این بشه.

 خداروشکر با این  قضیه مشکلی نداری  نگران  تنبیه  بودم.:))))

و شاید  وقتی  که وبلاگم رو زدم شاید شد  خواهری  خودمو ببینم  ..

 ندیده عاشقت  شدم مهربون😘😍

آره من تقریبا سال هشتاد و شیش شروع کردم. بلاگفا که ترکید یکی دو سال از خاطرات منو برد!

من چند روزه دارم وبلاگتو شخم میزنم.به طرز عجیبی طرز نوشتنت برام آشنا بود و حتی یه جاهایی دچار دژاوو شدم:) تا رسیدم به یکی از پست هات و گفتم ا این که فلانی تو پرشین بلاگه.

من از سال 89 مینویسم.دخترعموم منو با بلاگفا آشنا کرد و چند سالی اونجا نوشتم تا انفجار بزرگ بلاگفا و مهاجرت به بیان.

منم تو وبگردیهام یه وبلاگ خیلی خفن پیدا کردم مال یه نویسنده خانوم بود که بیشتر متهمش میکردن که شبیه زویا پیرزاد مینویسه ولی اون امضای خودش رو داشت و نوشته هاش محشر بودن بعد وبلاگهایی رو که دنبال میکرد رو هم دنبال کردم که دیدم یکی از یکی نویسنده تر بودن . کلا فضای وبلاگی برام دست نیافتنی بنظر میومد و فکر میکردم حتما باید یه نویسنده باشی تا بنویسی ولی کم کم که وارد این محیط شدم دیدم اونقدر هم دست نیافتنی نیست

وبلاگ کافه آنا بود توی بلاگفا که متاسفانه گمش کردم بعد سونامی بلاگفا ، شایدم نمینویسه

سلام عزیزم.

من که اگه یادت باشه چند وقت یه پست گذاشتم به همه چی اقرار کردم =)

من دوازده سالی هست که با فضای وبلاگ و وبلاگ نویسی آشنا شدم و خواننده بودم صرفا.ولی نوشتن رو به طور جدی فک کنم ازمرداد ۹۵ از بیان شروع کردم.علتش هم این بود که فک میکردم باید نویسنده باشی و یه حرفی واسه گفتن داشته باشی که بتونی بنویسی و یه چیزی بگی که ارزش خونده شدن و وقت گذاشتن رو داشته باشه.

الان البته نظرم عوض شده و افتادم به ورطه روزانه نویسی😅😅😁

سلام، شما کانال تلگرامم دارید؟

سلام 

من وبلاگ نویس نیستم فقط وبلاگ خوانم. قبلا یکی دوبار وبلاگ درست کردم بی آنکه چیزی بنویسم. همیشه نوشتم اما روی کاغذ. تنها یکی دو ماه که حس کردم اشتراک نوشته هام میتونه باعث تسکینم شه تو کانال نوشتم.  فکر کنم برای شما هم آدرسش رو فرستادم. 

فکر میکنید مهم ترین عاملی که آدم به وبلاگ نویسی رو میاره چیه؟ یا نقطه مشترک وبلاگ نویسا چیه؟

یه صبح خسته

آره عارفه ام:)

من همینجا تو بیان بودم.گاهی کامنت هاتو تو وبلاگ های دیگه میدیدم ولی نمیومدم بخونمت تا هفته ی پیش.

راستش من اسم دیگه ای یادم بود:******.شاید هم اشتباه میکنم.

یه پست داشتی راجع به میگو درست کردن و یکی هم کیک سیب و کلاس آشپزی.دیگه با اونا مطمئن شدم خودتی

اونقدر وبلاگ های دندونی خوندم که نمیتونستم از اونا مطمئن بشم.

منم از وبلاگ جغرافی اول دبیرستان با وبلاگ آشنا شدم و از همون موقع تا حالا هیچ جا نتونستم ادمهایی اینقدر شبیه به خودم پیدا کنم...

ده سال وبلاگ نوشتن بزرگترین حسنش آشنایی با ادمهای خوب بود:)

یه نکته اضاف کنم و برم

سونامی بلاگفا خیلی اتفاق بدی بود و من تا همین یکی دوماه پیش خوشحال بودم که جز معدود وبلاگ هایی بودم که از این سونامی زنده بیرون اومدم تا اینکه شباهنگ بهم نشون داد که یکسری از پست های منم تو همون فاجعه از بین رفته...هرچند هنوز تو بلاگفا مینویسم ولی اشتباه بلاگفا به قول شما بخشودنی نیست. و بزرگترین اتفاقی هم که افتاد همون گم کردن خیلی از بلاگر های محبوب بود:)

چون واسه اون پسته که شماره گذاریاش خیلی باحال بودن کامنت باز نمیشه محبورم همینحا بگم که شماره گذاریاش خیلی باحال بودن:)

به نظرم دکترجان مشکل از جنس روپوشامونه

من ثبوت که هیچی خودکار هم از رو روپوشام پاک نمیشه حتی مامان با وایتکس هم شست باز پاک نشد!

دیگه تگمو میزنم روش تا این دو سه ماه اکسترنی تموم شه واسه اینترنی روپوش جدید بگیرم:)

من کلاس اول دبیرستان بودم. یه خانمی اومد که الآن یادم نیست قرار بود چی بهمون یاد بده ولی ازمون پرسید که کیا ایمیل دارن؟ :| اکثریت دستمون رو بردیم بالا. بعد پرسید کیا وبلاگ دارن؟ و فقط دو یا سه نفر دستشون رو بردن بالا که یکیشون دوستم بود. همون هفته زنگ کامپیوتر ازش خواستم که برام وبلاگ بسازه و بهم یاد بده یه چیزایی. تا یک هفته میرفتم از کافی نت پست میداشتم و بعدش چراغ اینترنت خونه ی ما هم روشن شد :)) هجده بهمن نودویک اولین پست رو از خونه مون گذاشتم.

البته من تو اون وبلاگم درباره ی خودم نمی نوشتم. فقط جملاتی رو که اینور و اونور میدیدم و خوشم میومد کپی میکردم. 

:دی : )) دست خودم نیست😶 همون معدود دفعاتی که میام یه چیزی می‌نویسم، تهش می‌گم که چی بشه و پاکش می‌کنم :||

ارزش خوندن داشت واقعا عالی بود

چقدر خوب و جالب نوشتی ..

مخصوصا قسمتی که امتحان داشتی و حس کردم مثل خودم پناه بردی به وبلاگ ..

تو پست بعدیم مطلبتو به اشتراک میذارم ..

اواخر هشتاد بود شروعش

چه چالش خوبی راه افتاده کلی از خوندن پست هاتون و داستان وبلاگ نویس شدنتون لذت میبرم.

درود

داستان وبلاگنویسی من مربوط میشه به موضوع وبلاگ قبلیم. بگذریم.

ولی شماها خیلی خوش به حالتون بوده، دوران دانشجویی ما(مقطع لیسانس البته)، موبایل هم وجود نداشت. کسی بلد نبود با اینترنت کار کنه:)))