خودت باش رفیق!

واقعا دیگه بسه... دلم برای دماغ ادما تنگ شده :D

هی ...

تنها امید ادم به اینه که بلاخره میگذره

فقط خدا کنه تو این شرایط کلاسهای دانشگاه حضوری نشه چون نمیشه فهمید کدوم دانشجو داره حرف میزنه!🤦‍♀️

یه پسربچه ی شیطون از پشت شیشه ی ماشینشون زبونش رو نشونم می داد . نگاهش کردم شکلک های بیشتری از خودش درآورد. لبخند زدم. یادم افتاد ماسک دارم. تمام زورم رو ریختم تو چشم هام و با مردمک هام بهش لبخند زدم. پسربچه خندید. یه نفس راحت کشیدم.  فهمیدم دنیا هنوز هم میتونه قشنگ باشه :)

نه والا،من همچنان همون نادونی بودم که هستم://

اصلا ببین،مورد داشتیم دو سه مین تمام زل زده تو چشم من،یهویی میگم بابا من نمیفهمم به خدا،حرف بزن!

یه بارم تو ماشین بودم،ماسک داشتم،بعد بچه ماشین بغلی،سرشو اورده بیرون،منو نگاه میکرد...یعنی هی با چشم و ابرو سعی کردم ارتباط برقرار کنم نشد،اخرش ماسکو برداشتم،قشنگ زبونمو براش دراز کردم،چشم را دراندم!!...بالاخره خندید...ذوق کرده ،ماسک را بالا داده و به راه خویش ادامه دادم...

کاش سریع تر تموم شه،واقعا داره طاقت فرسا میشه....

من بعد از چند ماه در جمع نصفه نیمه بچه‌های دانشگاه قرار گرفتم. فقط می‌تونستم بگم عه این! فقط می‌دونستم طرف آشناست. یادم نبود دقیقا کیه:/ سوی نگاه‌ها برام اشنا بود:-)

منم از این توانایی ها ندارم.. کلا حرفا رو از چشم و ایما و اشاره نمی فهمم و دوست دارم برام حرف بزنن:)

ولی از زوایه دیگه ی به این قضیه نگاه کنیم  بعد از تموم شدن این دوران نحس ان شا الله 

چشمام رو بهتر میشه درک کرد و فهمید . 

وقتی لبخندمون پشت ماسک محصور شده،ینی خیلی اوضاع خرابه:)

 لبخندی که نباشه،دیده نشه،پشت ماسک قایم شه،غم میشه میشینه تو مردمک چشم..

قبلا لبخندمون چقدر بی دریغ و عمیق بود

الان....! 

واقعا باید تمرین کنیم با چشامون بخندیم اینروزا:)

امیدوارم هرچی زودتر همه چی به روال قبلیه خودش برگرده

خداقوت جانانه به شما و عزیزای خودم که سر و کارتون جز ماسک با گان و شیلد ایناست♥️

از ته دل امیدوارم اینروزا زودتر بگذرن...

من زیاد این جریان قرنطینه اینا و بیرون بودن با ماسک رو حس نکردم به خاطر توخونه بودن ناشی از کنکور

ولی همون یکمی ام ک درک کردم این اوضاع رو خیلی سختتتت بود

خدا سر جلسه کنکور و بعدش و بخیر بگذرونه و دیگه تامااام شه  این داستان کرونا