- سه شنبه ۱۶ آبان ۹۶
- ۲۱:۰۶
-یعنی شما از پیر شدن نمی ترسید؟!
...
-خیلی ساده است. وقتی رشد میکنی و بزرگ می شوی، مطالب بیشتری می آموزی. اگر قرار بود در بیست و دو سالگی باقی می ماندی، عقلت هم به همان اندازه باقی می ماند. پیر شدن صرفا زوال و تحلیل رفتن نیست. رشد هم هست. چیزی بیشتر از نزدیک شدن به مرگ است. همه اش جنبه ی منفی نیست، جنبه ی مثبت هم دارد. می فهمی که باید بمیری و با این علم و اطلاع بهتر زندگی میکنی.
گفتم بله، اما اگر پیر شدن تا این اندازه ارزشمند است، چرا مردم همیشه می گویند: " آه کاش می توانستم دوباره جوان شوم؟ " کسی را ندیدم که بگوید: " کاش شصت و پنج ساله بودم. "
تبسمی کرد: می دانی این نشانه ی چیست؟ زندگی ناموفق! زندگی به دور از معنا. زیرا اگر به معنا برسی، دیگر دلت نمی خواهد که به عقب برگردی. میخواهی به جلو بروی. می خواهی بیشتر ببینی، کارهای بیشتری بکنی...
گوش کن! مطلبی هست که باید بدانی. اگر با پیر شدن نبرد کنی، ناخشنودیت را جاودانه می کنی. زیرا پیری اتفاقی است که در هر صورت می افتد.
# سه شنبه ها با موری- میچ آلبوم
- ۳۰۲