- شنبه ۱۱ فروردين ۹۷
- ۲۰:۰۹
١- چهره ی نکره و وحشتانکش رو جلوی دوربین آورد و گفت: چطوری، ایرانی؟
دقایقی بود که صدای هق هق مامانم همراه موسیقی متن فیلم شده بود. پاکت چیپس و پفیلا توی دستام خیلی وقت بود که بی استفاده مونده بود. همون طور که سیخ نشسته بودم، اشک هام سرازیر شد... برای تجربه ی بعد از سال ها خانوادگی سینما رفتن، "به وقت شام" فیلم تلخ ولی محشری بود. حین فیلم یک لحظه هم احساس کسالت نکردم و فکرم مرتب درگیر این بود که سکانس بعدی چی میشه؟
من به صورت کاملا غیر حرفه ای فیلم می بینم، یعنی نمی تونم حرفه ای نقد کنم ولی از طرفی خیلی فیلم می بینم. اکثر فیلم های خوب ایرانی رو توی سینما دیدم و به نظرم به وقت شام بهترین فیلم ایرانی بود که اخیرا دیدم. از لحاظ تکنیک و ساخت و فیلمنامه، با بهترین فیلم های هالیوودی هم تراز بود. بابک حمیدیان خیلی خوب بود و تونست بالاخره خاطره ی نقش منفورش در "هیس دخترها فریاد نمی زنند" رو از ذهنم پاک کنه. دوست های بلاگری که نقد نوشتن گفتن یک سری جاها شعاری و گل درشت حرفش رو میزد ولی من اصلا احساس نکردم چنین چیزی رو.
خلاصه که به شدت دیدن این فیلم رو توصیه میکنم.
****
٢- "لاتاری" فیلم خوب دیگه ای بود که روز اول عید دیدم. درسته آخرش دوز هندی بازیِ فیلم نامه بالا رفت ولی بازی ساعد سهیلی و هادی حجازی فر رو به شدت دوست داشتم. نادر سلیمانی هم قسمت فان ماجرا بود. پسربچه ی ٥-٦ ساله ای ردیف پشتی ما نشسته بود و مطمئنم از کلیت فیلم چیزی رو متوجه نمی شد ولی هر بار که نادر سلیمانی رو میدید، غش می کرد از خنده و در پایان فیلم با صدای بلند گفت: خیلی قشنگ بود فیلمش!
****
٣- به قول دوستان، "مصادره" کمدی آبرومندی بود، ولی من رو اصلا جذب نکرد و ثانیه شماری می کردم برای تموم شدنش. میشه گفت بین معدود موقعیت های جذاب فیلم، صحنه های کسل کننده زیاد داشت.
****
٤- خیلی وقت بود که چهره ی سرد و یخی هدیه تهرانی رو بر پرده ی سینما ندیده بودم. " بدون تاریخ، بدون امضا" هم زمان با حضور نوید محمدزاده ی نازنین، از حضور هدیه تهرانی هم بهره میبره که تا سکانس آخر ذهن من رو درگیر کرده بود که رابطش با امیر آقایی چیه! :-)))
ازون دسته فیلم هایی بود که خواسته و ناخواسته خودت رو جای قهرمان داستان می ذاری و به خودت میگی اگه تو بودی چیکار می کردی؟ فضای فیلم حس سرما و غم رو بهت القا می کنه و یکم روندش کنده. پایان فیلم هم باز بود ولی من این طور استنباط کردم که دکتر مقصر نبود و برای رهایی از عذاب وجدانش اون حرف رو به قاضی زد!
****
٥- تنها فیلمی که تونستم توی جشنواره ی فیلم فجر امسال ببینم "عرق سرد" بود. فیلمی که بر اساس زندگی بازیکن تیم ملی بانوان فوتسال ایران ساخته شده، هرچند بازیگران فیلم این رو انکار کنن و بگن به شخص خاصی اشاره نداشتن! تک و توک سوتی در فیلم نامه دیده میشد ولی در کل من این فیلم رو خیلی دوست داشتم. بازی مثل همیشه خوب باران کوثری و سحر دولتشاهی و از طرفی بازی عالی امیر جدیدی که خیلی خوب تونست حس چندش رو در وجود خانم ها ایجاد و سیمرغ جشنواره رو از آن خودش کنه، از نقاط قوت فیلم بود. توصیه می کنم وقتی اکران عمومی شد از دستش ندین.
****
٦- و در آخر "سد معبر"، نمی دونم چرا بعد از تموم شدنش حس خاصی نداشتم. شاید دلیلش حضور دوستم بود که ده دقیقه یک بار زیر گوشم میگفت چرا فیلم طنز نرفتیم ببینم؟ و باعث می شد خوب نتونم تمرکز کنم! از طرفی راستش رو بخواین هیچ وقت از بازی اگزجره ی حامد بهداد خوشم نمیومده و در این فیلم هم باز نمی تونستم خوب همراهش بشم تا قصه اش رو روایت کنه. ولی یک بار دیدنش خالی از لطف نیست.
****
این فیلم ها رو توی دو ماه اخیر دیدم. نیاین دوباره بگین چقدر سینما میریا! البته که اکثرا تفریح خاصی نداریم جز سینما رفتن ولی شما به روم نیارین!
:-))))
*عنوان: به وقت شام
- ۵۵۰
