خودت باش رفیق!

از همون قبلنا یکی از آرزوهام ک هیچ قت تغییر نکرد این بود ک دوجین دختربچه گوگولی داشته باشم بچینمشون جلوم موهاشونو شونه کنم لباسای دلبری بپوشونم هی باهاشون حرف بزنم اونام زبون بریزن دل منو ببرن.. نیکا خواهرزادم دقیقا همون موقع ک بدترین حال و رروز دنیارو داشتم و همه چیم خورده بود بهم دنیا اومد اونم ۷ماهه با کلی نذر و نیاز و شرط و شروط الانم شده تنها بچه ای ک زورش ب من میرسه. وقتی نوزاد بود بغلش ک میکردم رسما میزدم زیر گریه و هی میگفتم خدایا حسرتشو تو دلم گذاشتن دیدی؟ حسرتشو ب دلشون بزار... بعدشم پشت سر من مامان و خواهرم ابغوره گیری..الان دیگه برا اینکه اونام ناراحت نشن هیچی نمیگم ولی همشون یادشونه  گاها میگن من عاشق این بودم یه دوجین دختربچه داشته باشم، و من فقط قایمکی آه میکشم...

من کلا این پروسه عشق به مادرشدن خیلی درک نمی کنم همون پلن فرزندخواتدگی را دوست دارم 

و واقعا زندگی که ادم فقط واسه بچه بره توش حال بهم زنه ...چه مرد ..چه زن ...

فقط منم که نمیتونم وارد وبلاگم بشم؟

چرا به این نتیجه رسیدید یه خانوم دکتر متشخص دوست داشتنی میتونه یه کیس خوب و‌عالی و هم شان داشته باشه فقط کافیه دست از ایده ال گرایی بردارین و یا علی بگید عشق اغاز بشه براتون بهترینها رو ارزو دارم

اینو یادم رفت،اگه یه روز همچین کاری کردی،عقیده‌ی مرد باید زشت باشه رو بریز بیرون!:-/،با طرف فقط واسه بچه داری ازدواج میکنی،بعد زشتم باشه؟...خب طفل معصوم چه گناهی کرده تو صف رینوپلاستی عمرش تلف شه؟:-/

ای بابا این چه طرحیه آخه

از شما بعیده خانوم دکتر

شما لب تر کن همین جا ی دوجین فرزند خونده برات صف می کشن

یکیش خود من (حالا به روم نیار که من جای مادرخونده تم) :دی

ولی راستشو بخوای ازدواج به هییییچ انگیزه ای کلا نمی ارزه

حتی اگر عشقولانه باشه

اونم برای ی خانوم شاغل و دارای اعتبار اجتماعی

دیگه چه برسه به این که بخوای خودتو به کیسی که حتی دوسشم نداری قانع کنی

بر حسب تجربه میتونم بگم نبودن عشق و علاقه ی واقعی بین دو نفر تو یه زندگی ، زندگی و تبدیل به جهنم میکنه یعنی اینقدر همه چیز بهم میریزه که میشه هزار صفحه آسیب شناسیش کرد که تازه اون عشق و علاقه هم که هست همه چی حل نمیشه و باید اون عشق و علاقه کنار یک عالمه آیتم دیگه باشه

خداروشکر که پلن بی رد شد هوپ :/

حتی دیگه بهش فکر نکن به نظرم

ولی راجع به بچه اینطوریشم ببین مثلا واقعیتش من به طرز وحشتناکی عاشق بچه ام و از من بیش تر همسرم عاشق بچه است گاها ساعت ها راجع به بچه حرف میزنیم باهم

ولی متاسفانه شرایط جامعه رو مناسب نمیبینیم مثلا فکر اینکه بچه ام بخواد تو این مدارس و با این سیکل معیوب درس بخونه و بزرگ بشه عذابم میده و فکر میکنیم بچه اوردن با شرایط الان خودخواهیه

وقتی خودمونو و میبینم که تو این جامعه چقدر بخاطر زن بودنمون حق و حقوقمون نادیده گرفته شد

و هزاران دلیل دیگه که هست واقعا نمیذاره حداقل الان بهش فکر کنیم

گاها ولی فکر میکنم یه جامعه و یه زندگی که بشه توش راحت به بچه دارشدن فکر کرد به چه شکله

یا اصلا خیلی وقتا به اینکه من چی میخوام به بچه ام یاد بدم و ایا صلاحیت مادر و پدرشدن رو داریم هم خیلی فکر میکنم

و میخوام بگم به نظرم صرفا ازدواج هم دلیل خوبی برای بچه داشتن نیست!

ولی میدونم این همه عشق و علاقه به بچه هم بی دلیل تو وجودت نیست و نظر شخصیم اینه خدا الکی چیزیو به کسی نمیده مطمئن باش رو مادر شدنت حساب باز کرده هوپ

من که از خدامه ی عروس باکمالات مث تو داشته باشم 😘😘

غلط کردم برای همین وقتاس دیگه

خودم غلط کردم 😂😂

راستشو بخوای جدی که فکر میکنم به لذت داشتن پسرجانم می ارزه

ولی خو خیلی چیزا هست که نمیشه گفت

با پیدا شدن موردی که اشتراکات 70 درصدی(در موارد اصلی) (خیلی هست ها) داشته باشین می شه به آرزوتون برسین.

نظر شخصی خودم(که شاید اشتباه باشه) اینه که سخت گیر هستین و شغلتون رو انتخابتون تاثیر گذاشته. :|

احساست نسبت به مادر شدن کاملا قابل درکه 😍

از ته قلبم امیدوارم اول یارتو پیدا کنی خیلی لذت بخشه که از کسی بچه داشته باشی که عاشقشی.

چه خوبه که اون پلن تو ذهنت حذف شد 😊

بی خیال هوپ! فکر کن بچه دار بشی بعد کپی عمه ش باشه! اصلا دلت برمیداره؟! پس همون بهتر که مجرد باشی! 🙄

(هشتگ دلداری پرت و پلا)

نه تو اشپزخونه پرده کشیده بودیم اونجا گریه میکردم:))))

بالاخره یکی رو پیدا کردم که مثل من انقدر میل به بچه دارشدنش بالا باشه. 

در این حد که بچه میبینم گریه م میگیره. :")

چقدر این حست رو فهمیدم :")

کاملا می‌فهمم چی می‌گی...

من خودمم  فکر می‌کنم فقط وقتی ریسک بچه‌ی جدید به این دنیا آوردن رو بپذیرم که طرفم رو اونقدری دوست داشته باشم که دلم بخواد یه محصول مشترک ارائه بدیم :))

حالا من برات بگم از یکی از دوستام. دوستم ۳۵ سالشه و تو NGOای که کار می‌کردم زمانی مددکار بود و مسئول مرکز. تو یکی از شناسایی‌ها دختر بچه‌ی تقریبا دو ساله‌ای رو پیدا کردند که سوتعذیه داشت و کاملا رها شده بود. از نمودار رشد عقب بود و کسی نبود بهش رسیدگی کنه. پدر معتاد و مادر هم فراری از خونه. موقتا بچه رو آوردن که ازش نگهداری کنن، تو این فاصله پول جمع کردن و خونه اجاره کردن که مادر فراری رو برگردونن و پیگیر کارای طلاقش باشن که مادر با بچه زندگی کنه ولی پیگیری‌ها جواب نداد و مادر راضی نشد و برنگشت و دیگه رفت و ردی ازش نبود. دقیق در جریان نیستم که کارای قانونیشو چطور پیگیری کردند و چه اتفاقی افتاد. چون این بچه‌ها  اصالتا پناهجوان و ایرانی نیستن و شناسنامه ندارن اصلا. در هر صورت دوستم دختربچه رو پیش خودش بزرگ کرد. الآن دخترک چهارسالشه تقریبا. همین چند ماه پیش هم دوستم با یکی دیگه از دوستای مشترکمون که ۶ سال از خودش کوچیکتره ازدواج کرد و خیلی با هم خوبن و خوشبختن.

کلا بارز ترین ویژگی این دوستم اینه که گوشش بدهکار عرف و اینا نیست زیاد و کاری که فکر می کنه درسته رو انجام میده به هر بهایی که شده. و همین باعث شده زندگیش خیلی زیبا و الهام بخش باشه. حداقل برای من. 

خب بچه داداشم کپی منه برای من مایه خوشحالیه. تو باید قضیه رو از دید مامان بچه نگاه کنی! خواهرشوهر بالاخره خواهرشوهره 😁

راستی تو عنوانت باید قید میکردی +18. کل لک لکها رو زیر سوال بردی با اون جمله پایانیت! (قبل از جمله ایموجی)😂

چقدر درکت میکنم هوپ

هعیییی

چند سال پیش توی یه برنامه‌ای یه خانم بازیگر رو آورده بودن (به گمونم همون خانمه که نقش زن شکیب رو.بازی میکرد تو سریال آوای باران) مجرد بود و فرزند خونده داشت.

به نظرم یه حداقل سن و حداقل درآمد جزو شرایطش بود، ولی گویا به دختر مجرد هم دیگه فرزند خونده میدن.

.

ولی تو بیا معیاراتو به من بگو، من خودم شوهرت میدم ^___*

من قبلا خیلی شور مادری داشتم، اما الان از سرم افتاده. ترجیح می‌دم در کنار مردی زندگی کنم که دوستش دارم و حالم باهاش خوبه و حتی بچه‌دار شدن یا نشدن هم اهمیتی نداره.

یعنی این اشتباه محضه که آدم بچه‌اش رو بیشتر از همسرش دوست داشته باشه.

منم آرزو داشتم....بیخیال....تویوتا چقدر گرون شده

والا من آدم سراغ دارم، ولی لامصب شما دکترا دیگه گند تحصیلاتو درآوردین!:))))) خو ملت تمه لیسانسن، دیگه فووووقش فوق لیسانسن! دکتر از کجا برات پیدا کنم!😅

آره دقیقا خیلی کمن اینجور آدما و خیلی هم کار پر ریسک و پرمسئولیتی رو قبول کرد به نظرم. من تو خودم نمی‌بینم همچین چیزیو. 

بزرگ کردن بچه به تنهایی اصلا کار ساده‌ای نیست. توی ایران با این شرایط قانونی و اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی و ... سختیش حتی چندین برابره.

حالا دوست من خوش شانس بود که شریک زندگیش رو که یه پسر بسیار فهیم و انسانه پیدا کرد، ولی همه انقدر خوش شانس نیستن. 

با این که خیلی سریع با بچه ها ارتباط برقرار می کنم اما هیچ وقت بچه داشتن رو نه دوست داشتم نه آرزوم بوده 

همیشه گفتم بچه مال مردمش خوبه اونم نیم ساعت ...بعدش اعصاب خرد کن میشن 

یکی از آشنایان ما هم دیدگاه تو رو داشت ... همیشه می گفت ازدواج رو واسه بچه دار شدنش دوست دارم ...اگر ازدواج نکنم آنقدر که از مادر نشدن ناراحتم از ازدواج نکردنم  ناراحت نیستم 

هوپ یافتم سن داداشم بهت میخوره:)) خیلی ام پسر خوبیه:)) رتبه۱۰۵۰ کنکور سراسری بوده:)) 

دکتر نیست قصد ازدواج هم ندارن:)) قبلتُ؟!

:)))

پی نوشت :آنقدر بدم میاد از این آدمایی که یادشون می‌ره دوره ای نیست که بخوان کسی رو واسه ازدواج پیدا کنن واسه این و اون!!!!

حالا یعنی حتما باید دکتر باشه؟ مثلا فوق لیسانس مهندسی از شریف هم قبول نیس؟

فکر میکنم خودخواهیه که بچه ای رو به دنیا بیاریم که شاهد عشق پدر و مادرش یهم به عنوان یک خانواده نباشه 

ولی فرزندخوندگی رو حتی برای زوج های عاشقی که هودشون توانایی بچه دار شدن رو دارن هم دوست دارم.والد تنها هم باشن خب اونم اوکیه چون اون بچه همین الانش هیچ کس رو نداره.

من تو بغل خطرناکما😂

این همه احساس و عشق شما به بچه برای من خیلی جالبه چون اکثر کسایی که تو رنج سنی شما هستن تقریبا هیچ علاقه ای به پدر یا مادر شدن ندارن ... 

هرکس هرچیزی را عاشقانه بخواهد به آن میرسد ...انشالا شمام به آرزوتون میرسید هوپ جاان. 

نمیدونم آدما خیلی باهم فرق دارن ولی به نظر من بچه دار شدن از مردی که اصلا دوستش نداری و هیچ رغبتی به زندگی باهاش نداری واقعا هیچ لذتی نداره. آدم فرزند رو به این دنیا میاره که خانوادش رو کامل تر کنه ولی وقتی عشقی حسی بین زن و مرد نیست چجوری میتونن این عشق رو به بچشون بدن؟ بچه ای که توو خانواده ای باشه که مادرش هیچ حسی به پدرش نداره قطعا بچه خوشبخت و خوشحالی نیست. آخه مادر شدن به چه قیمتی؟ به قیمت اینکه وارد یک زندگی بشی که نه خودت حالت تووش خوبه نه میتونی حال نفر دیگه رو خوب کنی و فقط بخوای مادر بشی؟ اینکه که خودخواهیه تا مادر شدن.

یه زن وقتی مادر میشه اگر بچش ثمره ی عشق باشه حتی علاقه ش به بچشم هزار برابره. آخه چجوری میشه تو نتونی به همسرت عشق بدی ولی به بچه مشترک با اون آره؟ درکش برای من خیلی مشکله. 

سلام 

منم خیلی سال بود که میگفتم اگر متاهل نشم به هر علتی خدای ناکرده:دی 

روزی روزگاری اگر سر کار رفتم و برای خودم مستقل شدم یه بچه به فرزند خوندگی قبول میکنم :)

البته علی مخالف صد درصدی این داستانه ! 

بخصوص وقتی پای یه پسر بچه درمیون باشه :|:)

+

راستی وقتی دست به جیب داری دور میشی با پاهات بزن به بطری نوشابه :) اینجوری پیاده روی قشنگه :))

یا بیا رو لبه جوی آب راه برو :) 

فقط مواظب باش نیافتی تو جوب خدای ناکرده !

 دلم لک زده برای اینجور راه رفتن :)

حس خوبی به آدم میده :)

++

راستی پست بالای این پست رو دوس داشتم 

ممنون که نوشتی ❤

اولین کامنت و ابراز علاقه با لپتاپ جدید جهت متبرک کردن دستگاه مذکور