- يكشنبه ۱۴ آذر ۰۰
- ۱۳:۵۲
مربیم گفت که دیگه بعد از تمرین نمیشه شیرکاکائو و نون پروتئینه بخوری و باید بری سراغ پودر پروتئین وِی ایزوله! و من حتی غیرایزوله‌‌ی شیرینش رو هم تحمل نمی‌تونم بکنم و بزرگ‌ترین انگیزه‌ام برای تحمل تمرینات سنگینش این بود که بعد از اتمامش و پشت چراغ قرمز به سختی در شیشه رو باز کنم و یه قلپ شیرکاکائو بخورم و یه گاز به نون بزنم و حواسم باشه تصادف نکنم؛ که این انگیزه‌ی قشنگ ازم گرفته شد.
می‌دونین؟ من آدم جای‌گزین کردنم. یه‌راست رفتم و لباس ورزشی جدید گرفتم تا به شوق اون دوباره برم. ولی هر چی فکر میکنم الان که کل زمانم رو پر کردم با کار و کار و کار و لا‌به‌لاش ساز و ورزش و حتی خیلی کم خانواده‌ام رو می‌بینم، نمی‌فهمم چکار دیگه باید بکنم تا بتونم با جای خالی تو** کنار بیام؟
*عنوان بی‌همزبان از استاد شجریان
**تو به شخص خاصی اشاره نداره و منظور فردیه که یه رابطه عمیق و معنادار باهاش داری.
- ۳۴۸
