- يكشنبه ۲۸ شهریور ۹۵
- ۱۷:۰۴
هنوز هم دوسش داری دیوونه؟
...
با تو ام!
راستش رو بخوای...نه... دیگه نمیخوامش، حتی یه ذره...
یعنی دلت نمی خواست الان هم نفست بود؟
باورت میشه؟ نه... دلم از اون بوم پریده... از اون دام رها شده...
پس چرا؟
چرا چی؟!
چرا می ذاری فکرش بیاد توی سرت؟
خودش میاد... تازگیا خیلی کم... ولی میدونی؟
چیو؟
دیگه فکرش اذیتم نمی کنه... دیگه... دیگه قبول کردم همه چی رو... سریع از ذهنم می پره... این روزها یه جور غریبی خیالم آسوده است... شنیدی که شاعر چی میگه؟
ما چون ز دری پای کشیدیم... کشیدیم
امید ز هر کس که بریدیم... بریدیم
دل نیست کبوتر... که چو برخاست... نشیند
از گوشه بامی که پریدیم... پریدیم
رم دادن صید خود... از آغاز غلط بود
حالا که رماندی و رمیدیم ...رمیدیم*
*وحشی بافقی
- ۳۵۹
