خودت باش رفیق!

95 داره آخرین نفس های خودش رو می کشه، نفس نفس می زنه، عین 366 روز رو دویده و انگار که عجله داشته باشه خودش رو سریع رسونده به 96.

سال 95 واسه من چجوری بود؟ یک سال کاملا چالشی بود؛ سالی که سعی کردم دست خودم رو بگیرم و خودم رو از روی زمین بلند کنم و بگم: " یا علی! قوی باش هوپ جانم! "  سالی پر از خنده و گریه، پر مسافرت ترین، پر تحرک ترین، پر کتاب ترین و پر از دو دلی ترین سال عمرم! ماه آخر هم استرس زیادی رو متحمل شدم که باعث شد به فکر یک تغییر اساسی در شیوه ی زندگیم باشم؛ چه میشه کرد؟ زندگیه و سختی هاش، میگذره دیگه!

 دوستان مجازی نادیده و دیده ام! قول میدم سر سفره ی 7 سین، اونجایی که ثانیه شمار معکوس داره پیش میره و همه با چشم های بسته تند و تند زیر لب دعا می کنن، براتون آرزوی تحقق بهترین چیزی که در ته دلتونه و کسی ازش خبر نداره رو داشته باشم؛ شما هم هوپ و امیدواری های کوچیک ته دلش رو فراموش نکنین لطفا ؛)

# عنوان من میلیونر نیستم از زانیار خسروی