- يكشنبه ۷ آذر ۹۵
- ۲۳:۲۱
می دونین؟ بیمار پروتز پارسیل1 خیلی کمه، یعنی مردم معمولا ترجیح میدن که همه ی دندوناشون رو بکشن و دنچر کامل2 بذارن؛ تا اینکه دنچر پارسیل بذارن و چند سال بعد مجبور بشن بخاطر پوسیدگی دندون های پایه یا سایر دندون های باقی مونده، دنچر رو عوض و دنچر کامل بذارن. در صورتی که اگر به دندون های باقی مونده شون خوب رسیدگی کنن و هر شب دنچرشون رو از دهانشون در بیارن و تمیز کنن، خیلی درمان بهتریه نسبت به کامل. هرچند برای این بیماران بهترین درمان ایمپلنت و اووردنچره3 .
خب مثل اینکه خیلی بحث تخصصی شد... بگذریم!
بیمار پارسیل کمه و حتی دیده شده بچه ها 4 یا 5 نفری یک بیمار اون هم یک فک گرفتن! خب این روش چه بار آموزشی قراره داشته باشه واسه دانشجو؟ اون هم دانشجوی سال آخر!
من و دوستم سه هفته از شروع روتیشن گذشته بود و بیمار نداشتیم، البته با بدبختی و گشتن و به بخش تشخیص و ثابت و غیره سپردن، سه تا مریض پیدا کردیم که به دلایل مختلف رد شدن و سر ما بی کلاه موند... هفته قبل وقتی استاد گفت بیمار نیست و امیدوار به گرفتن بیمار نباشین و بیاین برای پاس کردنتون روی فانتوم4 کار کنین، خون ما به جوش اومد و من تصمیم گرفتم آخرین راه رو که همون کار روی فامیل بود، امتحان کنم!!!
راستش رو بخواین کار روی آشنا و دوست و فامیل، اون هم اوایل کارت سخته و چون تا آخر عمرت باهاشون چشم تو چشمی، باید به بهترین نحو براشون کار کنی که این یکم استرس کار رو بالا میبره! بالاخره همین ها هستن که برای آینده کاریت تبلیغ می کنن!! پس تا وقتی به خودت و کارت مطمئن نشدی، ریسکه یکم کار روی آشنا! هرچند قبلا دو تا از دندون های مامانم رو ترمیم کردم، برای خواهرم پلاک ارتو ساختم و در بخش اطفال برای دوقلوهای یکی از نزدیکانم کار کردم...
خلاصه زنگ زدم به یکی از فامیل های نه خیلی نزدیک و نه خیلی دور حساس! که قبلا توی یکی از مهمونی های چند سال پیش دهانش رو برام باز کرده بود و سوال ازم پرسیده بود! اینطور یادم بود که از دنچر پارسیلش که یکی از آشناها براش کار کرده بود راضی نبود... اون و مامانش هم سریع بلند شدن اومدن، ولی وقتی دهانش رو باز کرد، دیدم که بریج5 قدامی داره نه پارسیل!!! استاد هم گفت اگه ناراضیه بره پیش دکترش تا خودش براش درست کنه، ما دست بهش نمیزنیم!
قشنگ آب سردی روم ریخته شد، حالم خراب شده بود، دیگه مجبور به کار روی فانتوم بودیم... که یهو مامان دختر دهانش رو باز کرد و گفت: هوپ جون! به نظرت من دندونامو چیکار کنم؟!
خدای من... فک پایین فقط دندونای قدامی رو داشت و یه دندون 7 پوسیده اون ته مه ها! از چشمام ستاره بود که بیرون میزد! :)) سریع به استادها نشونش دادم، بعد از عکس گرفتن از دندون 7 اش ، گفتن نگه داریش خیلی سخته و باید بکشیش! یکی دو هفته بعد از کشیدن هم میتونی قالب گیری کنی ازش و ...
دویدم از بخش جراحی واسش نوبت گرفتم و گفتم خودم میکشم براش...
اونجا بود که خانم فامیل که بهش خاله میگیم، نگاه به مچ های ظریف دستم کرد و گفت: من ریشه های دندونم خیلی سفته ها! چند سال پیش یکی از دندونامو یه خانوم دکتره نتونست بکشه یه ساعت دهنم باز بود و ...
من هم توضیح دادم که: کشیدن دندون همش به زور بازو نیست و بیشتر تکنیکه و من شاید بعضی وقتا دیر بکشم ولی انقدر ور میرم تا بکشم و ...
ولی از خدا که پنهان نیست از شما چه پنهان، ترسیده بودم! حالا دندون های خیلی سخت تر ازین رو هم کشیده بودم قبلا، ولی خب پیش خودم گفتم اگه نتونستم بکشم یا اذیت بشه، این ها هم که خانوادگی حساسن، خیلی بد میشه؛ ولی مجبور بودم... بیمار پارسیل نداشتم!!
از هفته پیش تا همین امروز استرس داشتم، حتی مامانم هم استرس گرفته بود! هی خودم رو آروم می کردم که: هوپ! نترس! قوی باش! تو قلق کشیدن رو بلدی، فوقش نتونستی با کمک استاد میکشی...
صبح رفتم بخش و استاد جراحی معاینه کرد و گفت: امکان داره بخاطر پوسیدگی شدیدش خورد بشه تاج!
خاله رو به استاد کرد و گفت: دندونای من خیلی سخت کشیده میشن ها! استاد هم خندید و رو به من گفت: یه بی حسی خوب بزن براش و برو بکش! نترس خانوم...
پرونده رو پر می کردم و زیرچشمی به خاله نگاه میکردم، حس میکردم با ترس و شک بهم نگاه میکنه... با واگویه های درونی خودم رو آروم کردم و براش بی حسی زدم... یکم صبر کردم و الواتور6 به دست، دوباره نزدیکش شدم که خاله گفت: بیرون که میریم که دکترا بی حسی میزنن میگن برین بیرون منتظر باشینا!
گفتم: خاله جان! چون اون ها میخوان کار مریض قبلی رو راه بندازن بین کار به مریض بعدی بی حسی میزنن، امتحان میکنم اگه بی حس نبودین صبر میکنم...
خداروشکر عمیقا بی حس بود... یکم با الواتور کار کردم و لثه اش رو کمی کنار زدم،تصمیم گرفتم با فورسپس7 امتحان کنم و وضعیت رو بسنجم، امیدوار بودم که این حرکت خورد نکنه تاجش رو... فورسپس کمی به سمت زبان، مکث چند ثانیه ای... به سمت لپ... مکث... دوباره به سمت زبان... حس کردم لق شد... نیرو رو بیشتر کردم و محکم رو به بیرون، دندون رو کشیدم!
آخ جون دندون به راحتی و سالم خارج شد... زیر 5 دقیقه...
با لبخند به خاله نشون دادم و گفتم: ببینین کامل دراومد...
قیافه ذوق کرده اش دیدن داشت: چقدر خوب کشیدی هوپ!
نفس راحتی کشیدم...
دو سمت لثه اش رو با فشار دوباره بهم نزدیک کردم، گاز استریل رو روی لثه اش فشار دادم، توصیه های لازم رو حین مشایعتش تا دم بخش دادم و گفتم هفته دیگه بهتون میگم برای قالب گیری بیاین... شوهرش دم بخش وایساده بود، با تعجب گفت: تموم شد؟ خاله گفت: آره خیلی خوب کشید ... فکر کنم خودشون رو برای یکی دو ساعت انتظار آماده کرده بودن!
همون موقع یک دفعه، مرد قوی هیکلی اومد جلو و گفت: سلام خانم دکتر!
سلام کردم، قیافش آشنا بود... چشمام رو مثل زن ترا.مپ تنگ کردم... دقیق یادم اومد، توی حراست دانشگاه کار می کرد، دو سال پیش دندون 5 چپ پایینش رو کار کردم، حین کار خوابش می برد با دهان باز!
گفتم: براتون دندونتون رو عصب کشی کردم؟
گفت: احسنت به این حافظه!
یکم تعریف کرد ازم و میدونین جلوی افراد فامیل خیلی خوب شد!!
حس خوبی بود...
امروز به خیر گذشت خداروشکر... کاش بقیه اش هم خوب بگذره ؛)
1.این پروتز شامل چندین دندان جایگزین متصل به یک پایه پلاستیک به رنگ لثه است که توسط یک اسکلت فلزی بهم متصل شده اند.
2. دست دندان کامل
3. پروتز متکی بر ایمپلنت
4. در اینجا کار روی فک پلاستیکی، که ما سه سال پیش برای یادگیری روش کار میکردیم!
5. پروتز چند واحدی ثابت
6. شبیه پیچ گوشتیه! برای لق کردن دندون و کنار زدن لثه
7. تقریبا شبیه انبردسته! در شکل های مختلف برای دندون های مختلف
- ۷۸۰
