خودت باش رفیق!

چون معتقدم تو زندگی فرصت زیادی نداریم که بخوایم از دست بدیم...

بهش میگم... هر چه باداباد... 

اگر نشد ، میرم سمت همون که دوستم داره ، البته به شرط اینکه خودمم بتونم یه نیمچه علاقه ای اولش داشته باشم حداقل... 

اگه فکر کس دیگه‌ای تو ذهن من باشه شروع رابطه‌ی دیگه‌ای رو برای خودم خیانت به نفر دوم می‌دونم. و تازه خودم با این افکار خیلی اذیت میشم.

ولی به‌ هیچ‌عنوان با اونی که دوستش ندارم وارد رابطه نمیشم. اشتباهه.

ولی روایت داریم اینجور مواقع باید رفت سراغ نفر سوم!

:))) 

ولی نمیگم بهش!

وفک میکنم همینکه از نفر دوم بدم نیاد برای انتخابش و تلاش برای علاقه مند شدن بهش کافی باشه!

البته منِ الان این حرفو میزنه

شاید قبلا میگفتم نفر اول!

+ به نظرم انتخاب نفر دوم یه جور نامردیه در حقش !

مورد دوم هم که فک میکنم ببینم میتونم دوسش داشته باشم یا نه ولی حتما اول موردِ اول رو برای خودم حل میکنم که تکلیفم با خودم مشخص شه D:

یه دفعه فکر کردم اگه با کسی باشم که دوستم داره خوشبختم ..اما خوب اشتباه کردم دوستم نداشت ..

بع نظرم عشق یه طرفه کشنده است 

http://aybaknevesht.blog.ir/1396/06/28/%D8%AA%D8%AD%D8%AA-%D8%AA%D8%A7%D8%AB%DB%8C%D8%B1-Downton-Abbey#comment-8Qu9Hp7QZlw

:)

حالا شما بگید اگه یه مدت تقریبا طولانی با کسی در ارتباط هستید و هر دو عاشق هم، بعد خواستگار بیاد و آدم بخواد تکلیفش روشن شه، بعد طرف بگه نمیتونه الان ازدواج کنه و شرایطش رو نداشته باشه، و بگه به خاطر شما میکشه کنار، شما چیکار میکنید؟

اصلا باور میکنید حرفشو و عشقشو؟

+ به ازدواج بدون عشق هم اعتقادی ندارم

زندگی همیشه تو استینش یه سورپرایز برامون داره!

الهی ک همه عاقبت بخیر شن   :)

 در مورد کسی که به من علاقمند باشه نمی تونم بی تفاوت باشم . ولی ممکنه حس خاصی بهش پیدا نکنم که در این صورت با نهایت تاسف و تاثر آب پاکی رو رو دستش میذارم. ولی همه سعیم رو میکنم که بهش بی احترامی نشه و دلش رو نشکونم.

سلام

سعی میکنم تکلیفم رو با علاقه نفر اول مشخص کنم، اینکه چقدر دوستش دارم و به چه علت. اگر به نتیجه منطقی رسیدم در مورد نوع رابطمون جدی فکر میکنم، شاید کسی آدم فوق العاده ای باشه ولی جزییاتی داشته باشه که به مرور اذیت کننده باشه و روی اونها و اهمیتشون هم فکر میکنم.

در مورد نفر دوم هم راستش از علاقه یه طرفه  از سمت دیگران خیلی میترسم، چون معمولا طرف مقابل با شیفتگی به سمتت میاد و ممکنه خود واقعیت مطابق تصورات ذهنی اون نباشه. ترجیح میدم بجای دوست داشته شدن فقط یه حس مثبت نسبت بهم داشته باشه و اونو ابراز کنه تا توی مسیر شناخت واقعی همدیگه به علاقه برسه یا با همون روش نفر اول تموم بشه‎‎(:‎   

وقتی نفر دوم رو انتخاب کردم خیلی استرس داشتم و از آینده می ترسیدم، اوایل خیلی سخت بود اما علاقه ای که بهم داره،باعث شد منم دوسش داشته باشم،شاید کم باشه ولی به مرور بیشترمیشه.

به نظرم اینجوری بهتره،چون علاقه ی کورکورانه بهش ندارم و میتونم عاقلانه تر تصمیم بگیرم تو زندگیم.

از اونجایی که من آدم به شدت مغروری ام امکان نداره به نفر اول بگم فراموشش می کنم وابدا پشیمون نخواهم شد از نگفتن 

با نفر دوم هم دلم صاف نمیشه 

هر دو رو فراموش می کنم به زندگیم میرسم :) 

سخته ولی شدنیه :)

چقدر توضیحاتم زیاد شد:(

:|

نفر دومو اگر ازش متنفر نباشم پس ینی احتمال علاقه مند شدن هست و سعی میکنم امتحان کنم شاید علاقه دو طرفه ایجاد شد.

در کل برام تحمل اینکه کسی منو دوست داشته باشه اما من ن،آسون تر از کسیه ک دوسش دارم اما اون ن.

طولانیه جوابش. فکر میکنم بیشتر میخواستین نظر دخترا رو بدونید (یعنی از سئوال چنین برداشتی میشد.  معلومه که پسرا سراغ کسی میرن که دوستشون دارن)

اینایی که میگین همش راه داره اما بستگی به شرایط و روحیات آدما داره. قاعدتا در جامعه ما پسرا اگه از کسی خوشمون بیاد راحت ابراز علاقه میکنیم و خب طبیعتا ترسی هم نداریم که دختره  با دوستاش در میون بذاره. ( دخترا معمولا اینطوری ان که اگه یه خواستگار داشته باشن آدم و عالمو خبردار میکنه ) . اما پسرایی هم پیدا میشن وقتی دختر مردم میاد ابراز علاقه میکنه بهش (حالا اگه جواب پسره مثبت باشه که ایرادی نداره)ولی اگه منفی باشه باید شعورش بکشه راز دختر مردم رو برملانکنه . اگه یه دختر براش اهمیتی نداره که پسره به دوست و رفیقاش بگه، حتما اینکارو بکنه. (از نظر من واسه ابراز علاقه دختر پسر نداریم ).

خودم قطعا سراغ کسی میرم که دوستش دارم. اما اگه این وسط دختری پیدا بشه که ازم خوشش بیاد (و مدت زیادی باشه که بهم علاقه مند باشه) برای دوست داشتن طرف مقابل ارزش قائلم . میرم به کسی که دوستش دارم فقط میگم که دوستش دارم اما در نهایت با اون دختر ازدواج میکنم. 

ولی هیچ وقت ازینکه دومی ها رو رد کردم به امید رسیدن به همون نفر اول پشیمون نیستم! شاید از اصرارم پشیمون باشم و گاها حس حماقت هم به سراغم بیاد و یا گاهی سرخوردگی (از اصراری که داشتم) ولی هیچ وقت واسه دومی هایی که رد کردم پشیمون نیستم! چون می دونم دلم نبود باهاشون! 

میپرسیدم: اگه بالای یه تپه و در حال سقوط باشی بین "اون کسیکه میگه دستتو بده من نیفتی بااون کسی که دستشو دراز میکنه طرفت بگیردت" کدومو انتخاب میکنی؟

جواباشون بستهبه سنشون مختلفه. منم تو جوابشون همیشه میگفتم مثل این میمونه که بین اون کسی که دوست داره و تو دوسش داری یکیو اتخاب کنی...

من خودم تو زندگیم دومیو انتخاب کردم! کسی که دوسم داشت...

اما الان تو یه نقطه ایم که هییییییچ نظری نسبت به سوال خودم ندارم. قولم میدم دیگه ازشون این سوالو نپرسم! 

حالا اینجاروببند:دی

اگه یکی رو دوست داشته باشم و بهش بگم و بزنه تو ذوقم، از چشمم میوفته...

پسرا همین جوری منت میذارن رو سر ادم .... دیگه واویلا بری بگی میخوامت