خودت باش رفیق!

سلام.

میشه اگه از مریضات ننوشتی بیایم خصوصی و عمومی بگیم چرا انقد از مریضات نمی نویسی؟ خب من دوست دارم.مطمینم خیلیها دوست دارن. تازه هیچ کس هم که دوست نداشت مهم این بود که خودت دوست داری😍

+ البته قسمت اول پستت در نکوهش نقل کردنه ها! کلا منظورش یه چیز دیگه س.

++ رمان تهوع، واقعا تهوع برانگیزه😖

سلآم! (: .

آقای ژان خیلی جملۀ زیبایی گفتن!. 

از خاطره هات لذت می برم! (; مخصوصاً "هوپ و بیماران در هفته ای که گذشت!" .

بعد من عاشق پستایی هستم که از مریضا مینویسی! ^__^

از جذاب ترین پستای وبلاگایی که دنبال میکنم این خاطرات مراجعین شماست. هر دفعه چیزای باحال و جدید توش هست. 

اتفاقا  از وقتی از طرح اومدی کمتر می نویسی ..و خب من به کمتر نوشتن اعتراض دارم خانوووم 

رسیدگی بفرمایید ..

من که همیشه از پست های بیماردار خوش اومده :)

در اخر اینجا خانه تو است 

هوپ جان لطفا بیشترش کن

به من که حس خوبی میده خوندن روزانه نویسی هات. :*

به نظرم اگر کسی ناراحته، خب چرا خودش و عذاب میده. دنبال نکنه و نخونه. 

سلام و صبح بخیر.

- ژان پل سارتر،فیلسوف اگزیستانس ملحد( فلاسفه اگزیستانس،دو گروهند: یا موحدند یا ملحد؛ ایشان از گروه دوم هستن)؛به دلیل علاقه فراوان به ادبیات و نوشتن مباحثی(کتاب+مقاله) در این حوزه و نیز نوشتن چند متن و اثر ادبی از جمله"تهوع" ؛ نامزد جایزه نوبل ادبیات شد ولی هرگز برای دریافت جایزه؛حاضر نشد. ... نقالی زندگی یا زندگی کردن در اندیشه های این فیلسوف حکایت از این دارد که یا باید وارد میدان شد و سمت و سوی زندگی را آنطور که مورد دلخواه است، ترسیم کرد و یا باید اجازه دهی زندگی به هر سمت و سویی که می خواهد تو را بکشد و آنوقت بنشینی آن سمت و سو را برای دیگران نقالی نمایی. از آنجا که اصل اراده گرایی از اصول بنیادین این فلسفه محسوب می شود؛ توصیه اش این است که باید عنان زندگی را به دست گرفت و به آن جهت داد.

+خانم دکتر!! ما درخواست تعادل داشتیم نه حذف کامل رویدادهای کلینیک!!!

نمی‌تونم بگم به این کامنتا اهمیت نده. چون تو وبلاگ خودمم، یکی از دلایل بسته بودن نظرات، همین نظرات رومخه! می‌بندم که لااقل کم‌تر روی مغزم رژه برن ملت :|

برای همین یه وقتایی حتی اون تماس با من رو هم برمی‌دارم. همین دو سه روز پیش یکی یه نظری داده بود خصوصی، که هنوزم وقتی یادش می‌افتم عصبانی‌ می‌شم :|

رولان بارت،نظریه پرداز فرهنگی و هنری فرانسه یه بحث بسیار جالب در خصوص مواجهه با متون هنری (هنر هفت گانه) دارد زیر عنوان" لذت متن". خلاصه اش اینه که "کاربر هنری"( خواننده+ بیننده+ شنونده) متنی را بهتر ه انتخاب کنه که با خواندن، دیدن و شنیدن آن به لذت کامل برسه. به نظر من بهتره به ایده ایشون گوش بسپارید؛اگه با خوندن متن "تهوع" واقعا لذتی نمی برید؛یا براتون کسل کننده اس ،از اون فعلا دست بکشید و به متونی بپردازید که با پرداختن به آن ها لذت رو لمس و احساس کنید.

میگن چرا از مریضا مینویسین!؟

اتفاقا ب نظر من تا روزی ک اینا رو‌مینویسین یعنی روحیه خوبی دارید. و‌برای ما هم جالبه

من بخاطر خاطره از مریضات مییام اینجا خیلی جذابه

سلام خانم هوپ

چه کوتاه این بار

بالایی رو زیاد سر در نیاوردیم چی گفتی اما پایینی رو گل گفتی. 

از طرف یه صبح پاییزی

بهرحال من که نوشته هات رو دوست دارم، از هرچی که دوست داری بنویس. ❤❤❤

اتفاقا حقیقی ترین نوشته ها هم همونایی هستن که از دغدغه ها و مسائل روزمره نوشته میشه ،نه اونایی که کلمات رو جوری میپیچونن که آخر وبلاگ باید یه توضیح المسائل ضمیمه کنن

هر چه میخواد دل تنگت بگو 

سلام.

روز بخیر و شادی

-موفق باشی،امیدوارم فقط سوء هاضمه ادبی نگیری که بعد از این منجر به پس زدن برخی از رمان ها بشه...

سلام.

روز خیر.

ذهن آدمی به متونی که می بینه،می شنوه و می خونه بسیار بسیار حساسه؛ طوری که در تکوین بینش و نگرشش نسبت به موضوع دیده شده، شنیده شده و خوانده شده؛نقش خیلی مهمی داره.

از این رو مراقب ساختمان ذهنی و روانی تون باشید و چیزایی را براش تغذیه کنید که باب میلش باشند.