خودت باش رفیق!

یک دفعه موضوعش پیش اومد، داشتیم بازی های والیبال رو نگاه می کردیم و طبق معمول حواسمون بیشتر به بازیکن ها بود تا خود بازی!!  نگاهمون به بازوهای زایتسف* افتاد... خالکوبی سبزرنگی کل بازوش رو پر کرده بود و روی اون خطوط مشکی جدیدی دیده میشد...

خواهری: میگم خالکوبی چیز جالبیه ها...

من: کجاش جالبه؟ درک نمیکنم چجوری دردش رو تحمل میکنن و بعد دستشون رو انقدر زشت میکنن!

- ولی به نظر من کوچیکش پشت گردن، ساق پا یا روی مچ دست خوشگله خیلی.

کمی فکر کردم: فقط یه پروانه کوچیک پشت کتف چپ... اوووم... خیلی هیجان انگیزه... ولی با یه برچسب آدامس خرسی هم کارم راه میوفته یا با حنای تزئینی!

- بی سلیقه! فکرش رو بکن ازدواج که کردم ، میخوام اسم شوهرم رو دور انگشت حلقه ام  خالکوبی کنم...

با قیافه ی پوکر فیس: بعد اگه خدای نکرده نساختین با هم چی؟

- میرم با خالکوبی روش خط خطی میکنم...

من خیره به دوربین :|

پ.ن1:  جالبه دیشب پس از دیدن خالکوبی بارکد روی گردن، میلاد و حامد** جو زده شده و عجیب دلم شبیهش رو خواسته!

پ.ن 2: بالاخره بعد از تقریبا یک هفته رمان بربادرفته رو تموم کردم، الان من دلم رت باتلر خواسته، باید چیکار کنم؟ :|

پ.ن3: یکی بیاد من رو بشونه سر مقاله های پروپوزالم، خیلی عقب افتادم و میلی به خوندشون ندارم :| 

پ.ن 4: دوست دارم رمان "شوهر آهو خانم" ام رو از عمه جانم بگیرم، قبل از عید وقتی با ذوق رمان جدیدم رو نشونش دادم، در حالیکه 30 صفحه بیشتر ازش نخونده بودم، ازم گرفتش و یک دفعه همه دخترعمه ها و عمه ها با هم گفتن لازم نیست تو این رمان رو الان بخونی، اعصابت به هم میریزه :|

پ.ن5: ماهی سیاه کوچولومون، دو هفته پیش مرده بوده و من تازه دیروز تنگ خالی اش رو دیدم... دلم براش تنگ شده...

پ.ن6: پیش به سوی آخرین سحری امسال... خدایا یعنی سال دیگه ماه رمضون چه حالی دارم؟ میشه حال بهتری باشه؟ :)

* بازیکن تیم ملی ایتالیا

** فیلم بارکد

تکنولوژی همیشه هم خوب نیست ، مثل وقتی که داری برای آخرین امتحانت درس میخونی و یهو صدای گوشیت بلند میشه ، وقتی چک می کنی می بینی که نمرات یکی از درس ها رو زدن و بچه ها عکس گرفتن و تو به معنای واقعی کلمه خراب کردی ، یادت میوفته اولین  امتحانی بوده که توی ماه رمضون دادی ، همونی که حالت تا حدی خراب بود ، ولی روزه ات رو گرفتی و کامل نتونستی درست رو بخونی... اعصابت به هم میریزه ، ده دقیقه تمام اشک میریزی و با حسرت به نمرت نگاه میکنی ... 

پایین ترین نمره این چند ترم دانشجوییت ! 

تمرکز و اخلاقت بهم ریخته ... حوصله هیچ کس  رو نداری ... ولی با این وجود تا دم افطار بدون استراحت ، برای اینکه خودت رو تنبیه کنی ،  درس میخونی ... 

موقع افطار ، میبینی که استامبولی پلو با گوشت چرخ کرده دارین ، زیاد دوست نداری ولی همیشه بدون اعتراض میخوری ... اما امشب دنبال بهونه میگردی و غر میزنی و نمیخوری ... با مامانت بد حرف میزنی ... پشیمونی ولی حوصله توجیه رفتارت و نداری ... 

آخر شب ، وقتی سری به یخچال میزنی ، کنار زردآلو ها ،کاسه ی اضافه استامبولی و میبینی ... مامان همیشه  به اندازه افراد جدا میکنه و توی قابلمه میریزه تا نزدیک سحر گرمش کنه ...توی  قابلمه رو هم نگاه میکنی ... به اندازه  دو نفر فقط غذا هست ، بابا و خواهرت ... مامانت تورو حساب نکرده ... حقته ... 

غذای دیگه ای برای سحری ندارین ، تو که همیشه گوشت هاش و جدا میکردی و میخوردی  ... این یه بار هم بخور دختر لوس ! 

سعی میکنی آروم و بی سر و صدا ، چند کفگیر از محتویات کاسه رو به قابلمه اضافه کنی ... 

از ذهنت این فکر رد میشه که : موقع سحر از مامان معذرت خواهی میکنم ... میگم که ناراحت بودم و کنترل رفتارم و از دست دادم ... آره ... باید معذرت خواهی کنم ...

+ این پست رو دو سال پیش ، یعنی ماه رمضون 93 نوشتم ، خیلی زود گذشت و چقدر جالب که الان اصلا اون نمره ی کم ، به نظرم مهم نیست ، حتی با وجود اینکه کمترین نمره دانشجوییم باقی مونده با تمام افتخار !! گذر زمان باعث شد حتی با خنده ازش یاد کنم ... 

گذشت زمان همه چیز رو درست می کنه ، غصه ای که امروز داری ، چند ماه و چند سال دیگه ، یه خاطره ی دوره ، خیلی دوررر 

+ حلول ماه مبارک رمضان مبارک دوستان :)

همیشه این رو به خاطر داشته باش که بزرگی به مدرک و مقام نیست که بهش بنازی و دماغت رو بگیری بالا و از کنار بقیه با غرور رد بشی ! 

همینطور آویزه ی گوشت باشه که تو تحت هر شرایطی باید با مردم با احترام و خوبی صحبت کنی ... چه بی حوصله باشی ، چه ناراحت و چه بیمار ... 

بدون که حالا حالاها باید تمرین صبر و تحمل کنی در رابطه با دیگران ، چه یک پیرزن کم تحمل و کنجکاو باشه ، چه یک دختر حراف و چه یک مرد بی ادب ... هنر اینه که با همه مهربون و خوش خلق باشی وگرنه با فرد سازگار که همه راحتن و مشکلی ندارن! 

بیشتر از این ها ازت انتظار میره ، سعی کن انتظارها رو برآورده کنی و هیچ وقت ندای وجدانت رو نادیده نگیری :)

دوستدارت : لوامه درون

بالاخره بعد از سه هفته رو انداختن به این و اون که بریم ' ابد و یک روز ' و ببینیم و شنیدن این جملات :

 - فردا امتحان دارم 

- میگن گریه دار و اعصاب خوردکنه ، بریم 50 کیلو آلبالو 

- من فیلم طنز دوست دارم فقط

- از سینما اصن خوشم نمیاد 

تصمیم گرفتم که خودم تنهایی ! برم سینما ، راستش من برعکس اون دوست بالایی با دیدن ' من سالوادور نیستم ' دیگه به فیلمای طنز ایرانی اعتماد ندارم ! خلاصه کنم دم دمای رفتن خواهرم هم گفت میاد ، دو تایی با بلیتای اینترنتیمون رفتیم و به راحتی صف طویل دم سینما رو دور زدیم :) 

نمیگم فیلم فوق العاده ای بود ، ولی واقعا دلنشین بودن تک تک صحنه هاش ، مهربونی و حرف گوش کنی های سمیه ، رفتارهای مادر خانواده که تک و توک خیلی بامزه بودن ، مظلومیت نوید ، بوس فرستادن های پشت خط مرتضی و بازی خوب و کاملا باورپذیر محسن ؛ همه و همه عالی بودن ... 

من خودم رو آماده کرده بودم چند لیتر اشک بریزم ولی متاسفانه اصلا گریم نگرفت ، فقط آخرای فیلم احساس کردم دارم بغض می کنم که به حمدالله با صحنه ی پایانی برطرف شد ...

در کل توصیه می کنم حتما حتما این فیلم رو ببینید ، واقعا ارزشش رو داره .

+ هزار بار به خودم گفتم هوپ جان ! وقتی میری بیرون فقط به لیست خرید گوشیت نگاه کن نه به کیف پرپولت ! چون نتیجه این میشه که باز بی جنبه بازی درمیاری و توی یه مغازه گیر میوفتی و با کیف خالی از پول خارج میشی :|

 یه فکری مثل خوره توی سرم وول میخورد ، باید ازش حلالیت میخواستم ... به  مامان هم گفته بودم ، باهام موافق بود ...

 نمیدونم چرا دفعه آخر که از سمج بودنش عصبانی شدم ، باهاش به بدی رفتار کردم مگه نه اینکه همیشه حواسم بود دل کسی رو نشکنم و تحقیرش نکنم ... اون روز ، نگذاشتم حرفش و بزنه و به جاش باهاش دعوا کردم که خسته شدم از سمج بودنت ، دست از سرم بردار ... 

میدونی ؟ حس کردم دلش شکست  ، حال خیلی بدی داشتم ، بعد از اون هر اتفاق بدی که واسم می افتاد به دل شکسته اون ربط می دادم ، مخصوصا وقتی قلب بیچاره ی خودم هم افتاد زیر پای بی رحم یکی دیگه و خورد و خمیر شد ، بیشتر به این فکر افتادم که از آه و دل شکسته اون بوده ...

میخواستم ازش حلالیت بخوام ، برام مهم نبود چی فکر کنه در موردم یا توی ذهنش مسخرم کنه ... 

ولی امروز ...

امروز حسی بهم گفت به دست چپش دقت کن و بعد غرورت رو زیر پا بذار ، نگاه کردم ، یه چیزی توی دستش برق میزد ! 

خیالم راحت شد ...

از خودم متنفر شدم وقتی رفتم توی بلاک یوزر ها و عکس جدیدش و بعد از چند ماه دیدم 

:-/ کاش میشد کلا از این فضاها بیرون اومد ... 

لعنتی